Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου τὴ συσκότιση

στίχους ἰσχνοὺς θὰ ἐπιδείξω
ἀποκλεισμένους ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ τοὺς προηγούμενους θὰ κλαίει.

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

Για Σένα Ποίηση…



Σε ανασάλεμα της πρώτης σκέψης 

Έρχεσαι Εσύ, Τέχνη της Ποιήσεως… 


Μέθης συναπάντημα 

που ξεριζώνεις οργασμούς της θλίψης 


Ακολασίας παραμιλητό 

που συγχωρείς σπασμούς της μνήμης 


Νεκροφιλήματος αγίασμα 

που αγγίζεις των ζωντανών τις σάρκες 


Αμαρτίας προσμονή 

που καθαγιάζεις των ψυχών το θρήνο 


Νόστος μεταμέλειας 

που συνεπαίρνεις των ερώτων πάθη 


- Άβυσσος η ψυχή των Ποιητών… 


- Αβυσσαλέα εσύ της Τέχνης Ποίηση 

Φύλαγε τα παιδιά σου… 

-mips-

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου