Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου τὴ συσκότιση

στίχους ἰσχνοὺς θὰ ἐπιδείξω
ἀποκλεισμένους ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ τοὺς προηγούμενους θὰ κλαίει.

Πέμπτη 21 Μαρτίου 2013

ΑΙΩΝΙΑ ΤΥΦΛΟΤΗΤΑ



Δεν κοιτάζω γύρω μου 
Τις γεμάτες ζάρες ψυχές 
Το σαράκι χορτάτο στο πάτωμα 
Τη μούχλα που τρέχει στους τοίχους
Τα μάτια που ικετεύουν λίγη στοργή
Τα στόματα που άηχα ανοιγοκλείνουν
Τα κουδουνίσματα σε σάπια σύρματα
Τα σκισμένα χαρτιά που με μουτζουρώνουν 
Τους δρόμους με τα σκυμμένα κεφάλια
Τις σφαλισμένες πόρτες με τα «ενοικιάζεται»
Τους πουλημένους έρωτες στημένους στις γωνίες

Δεν κοιτάζω μέσα μου, μη φανερωθούν οι φυλακές, 
τα ουρλιαχτά, οι δολοφονημένες μέρες, εγώ, εσείς, εμείς, 
οι νταβατζήδες με τα σχισμένα σώβρακα και τις γεμάτες τσέπες
που έχουμε θράσος ν’ αναπνέουμε αέρα των παιδιών μας.

Ημερησία προσωπική μου πρόβλεψη, η αιώνια τυφλότητα.
Κι έχω θυμό μέσα μου γαμώτο

-mips-

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου