Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου τὴ συσκότιση

στίχους ἰσχνοὺς θὰ ἐπιδείξω
ἀποκλεισμένους ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ τοὺς προηγούμενους θὰ κλαίει.

Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013

Παράπονο

Τι να ονειρευτώ ;
Κλείνω τα μάτια
Δυο χέρια
Μια αγκαλιά
Όχι…
Όχι αγκαλιά
Μια μέγγενη είναι
Θηλιά αχόρταγη
Χέρια που γραπώνουν σάρκες
Νύχια που γδέρνουν ψυχές
Δόντια που σκοτώνουν τον Έρωτα

Κι όμως...οι Θεοί είναι Αθάνατοι.
Έρωτας που πεθαίνει, απλά δεν υπήρξε.
-mips-

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου