Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου τὴ συσκότιση

στίχους ἰσχνοὺς θὰ ἐπιδείξω
ἀποκλεισμένους ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ τοὺς προηγούμενους θὰ κλαίει.

Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2015

Σπουδή στα "αντικλείδια"


Μη ζητάς
να ξεκλειδώσεις 
τους στίχους.
 
Χάθηκαν τα κλειδιά.

Ποτέ δεν υπήρξαν,
παρά μόνο αντικλείδια.
Ένα για κάθε λέξη.
 
Έπειτα,
τα έφτυσε ο ποιητής 
σε βαθύ υπόνομο.

Από τότε όλοι 
βυθίζονται σε απόπατους
και κομπάζουν σημαίες μύχιες.
 
Απατώνται οικτρά.
Τα κλειδιά ακόμα κι ο ποιητής
τα ξέχασε.

Άλλωστε τη σημασία έχουν τα κλειδιά,
όταν οι πόρτες είναι ορθάνοιχτες.
-mips-

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου